Gdy pasjonowałam się ewolucją kotowatych i teoriami dotyczącymi wyglądu prakota, nie myślałam, że krzyżówki hodowlane mogą powołać na świat Kocią Istotę, która bardzo odpowiadałaby hipotetycznemu przodkowi wszystkich małych kotów. Niezwykłe płowe umaszczenie, trójbarwny włos dzięki działaniu genu aguti, drobniuteńkie „pstrągowate” cętki i prążkowanie. Kot z moich marzeń. Po pięciu latach od pojawienia się Xerxesa, TICA wpisało kota z dżungli w poczet ras eksperymentalnych. Z prakota zrobił się nagle wystawowy arystokrata i piękniś.
Zgodnie ze standardem, kot z dżungli ma przywodzić na myśl zwinnego nocnego drapieżcę, o pięknych zrównoważonych proporcjach ciała, smukłego, ale muskularnego, z długimi stopami przystosowanymi do skoków i wspinania się oraz o charakterystycznych oczach: duże, o przepastnej głębi i niezwykłej ekspresji. Najbardziej pożądanym umaszczeniem jest płowe, z charakterystycznymi drobnymi cętkami na korpusie oraz z prążkowaniem na łapach, dwie pozostałe odmiany barwne to cętkowane i marmurkowe wzory przypominające koty bengalskie.
U wszystkich kotów z dżungli występuje charakterystyczny trójkolorowy włos (efekt działania genu aguti), przypominający wyglądem sierść sarny. Jungle powstał jako hybryda z hybryd – w jego tworzeniu wzięły udział geny dwóch dzikożyjących gatunków: kota bengalskiego i kota błotnego oraz kilka ras naszych domowych przyjaciół.